terug naar de beknopte porfolio
tuinsteen
gedenksteen
zonnewijzer
gevelsteen
trofee
naamsteen
metaal
openbare ruimte
het pad der zinnen
Windelsteen
Het is op het eerste gezicht niet echt een poëtische tekst op de steen HIERONDER LIGT EEN WONDER. Maar er hangen een paar mooie verhalen aan vast. Deze steen ligt op het grenspunt van drie dorpen: As, Dilsen-Stokkem en Maasmechelen. Vroeger was deze plek een eindeloze heidevlakte waar alleen herders met hun schapen een zinvolle tijdsbesteding vonden. De grenssteen markeerde het gebied tot waar de schaapherders van de betrokken dorpen met hun kudde mochten grazen. De grenssteen werd zo vaak een eind een andere kant op gewenteld dat hij er zijn naam aan dankt: de Windelsteen. Het verplaatsen van een grenspaal bracht de schuldige herders natuurlijk voor de vierschaar. Op de vraag waarom ze die grenssteen verplaatst hadden, is de tekst die er nu op gebeiteld staat een antwoord. Een ander excuus vond ik aanvankelijk mooier: Een van de beschuldigde herders verklaarde met uitgestreken gezicht: Op de steen stond geschreven DRAAI MIJ OM. Dat hebben we toen gedaan. En maar goed ook want op de andere kant van de steen stond geschreven: BEDANKT! NU LIG IK WEER OP MIJN GOEIE ZIJDE. Schaapachtige herdershumor als verweer tegen wet en orde.
De eerste tekst (die er nu gebeiteld staat) krijgt letterlijk meer diepgang als je naar de luchtfoto van de omgeving kijkt. Het onooglijk stukje bos met de Windelsteen ligt als een schaamlap tussen zandgroeven geprangd. Zandgroeven waar het zuiverste witte zand in de wereld wordt weggezogen om er zonnepanelen en andere hoogwaardige glasproducten van te fabriceren. (Die zandgroeves zijn niet toegankelijk en je wandelt eigenlijk nietsvermoedend tussen bossen en bomen naar de Windelsteen.) Kortom, de herders uit het eerste verhaal hadden blijkbaar al visionaire gaven. Is dat geen wonder!
Om te voorkomen dat er grapjassen het tweede verhaal op zijn waarheidsgehalte zouden testen werd er een robuustere versie van de grenssteen neergelegd. Deze weegt zowat vijf ton. Als er daar slimmeriken bij zijn die zich de woorden van Archimedes herinneren (Geef mij een hefboom en ik beweeg de wereld.) dan kijk ik daar als letterkapper naar uit. Om vorm te geven aan het tweede verhaal.
Wat mijn ervaring betreft met dit wonderlijk gedrocht: Het was de hardste maaskei die ooit door mijn beitels werd getatoeëerd. Deze prehistorische beestenkop had er duidelijk geen zin in. (Zie hierboven) Maar toen ik hem/haar/het nog maar had gezien was het liefde bij het eerste zicht. Dat was duidelijk niet wederzijds, bleek alras. Toen ik gaandeweg ook nog zicht kreeg op de de dubbele bodem van de tekst in deze omgeving, toen was ik helemaal los van de wereld. Wie op het idee kwam om deze steen op deze godvergeten plaats neer te leggen? Geen idee, maar wel even visionair als de oude herder.
Tijdens de hele week dat ik daar in dat schaamlapje aan het kappen was, zijn er welgeteld drie mountainbikers gepasseerd die meer oog hadden voor hun chronometer/hartslagen per seconde/ de meettoestellen op hun fiets en polsen/… dan voor waar ze aan voorbij reden. En ja, nog één koppel was er, met een Duitse herder(shond) aan de wandel. Ik was toen net bezig aan het laatste woord en de letters WO stonden er al op. Mijn voorstel om er nog RST aan toe te voegen omdat de hond meer geïnteresseerd leek dan de baasjes viel op een (andere) koude steen.
Download hier de windelsteen op film
